"Mad World" şarkısını her dinlediğimde, dünyaya haykırmak istediklerimi Gary Jules'tan duyuyorum... Yumuşak ses tonuyla şöyle diyor dünyaya: "evet dünya, sen gerçekten çıldırmışsın"...
***
Yarın yok. Gelecek güzel günler de yok. İnsan büyüdükçe düşüyor ömür puanından günden güne. Problemler artıyor, mutluluklar boyut değiştiriyor sürekli ve yoruluyor insan git gide. Hevesler aynı değil, umutlar azalmakta, sevinçler gelip geçici, tartışılan konular hep havada, herkes dertli ve herkes gözlüklerini doldururcasına ağlıyor... ve aslında komik olan, bir açıklamaları yok... Çünkü öyle olmak yaşadıklarını hissettiriyor, çünkü öyle olmak revaçta... Çünkü dünya kafayı yemiş ve insanlar buna ayak uydurmakta hiç zorluk çekmiyor... Mutsuz olmak o kadar kolay ki, sahte depresyonlar yaratıp sözde "problemlerim var" yüz ifadesi takınmak için can atıyorlar bile diyebiliriz... İlgi bekledikleri için mi? Sanmıyorum... İçlerine baktıklarında daha yaratıcı bir benlik geliştirebilmek ve daha derin olduklarını hissedebilmek için... Saçma veya değil... Komik ya da üzücü... Bilmiyorum...
"Doğruca içime, bana doğru bak"... Çıldırmış bir dünyada sahte mutsuzluklar yaratıp gerçek mutlulukları kaçırmak istemiyorum. "Otur ve dinle" ile şekillendirilmek istemiyorum...Yok yere gözlüklerimi ıslatmak istemiyorum, ve gideceğim bir hedef yoksa gelip geçici yarışlarda boğulmak istemiyorum. İyisi mi sen beni gerçek üzüntülerimde boğ, yalan satırların anlamsız kelimeleri ile uğraştırmadan ruhumu. Yarın yok belki, belki gerçekten de yok bu kez. Ne kadar komik değil mi? Bir o kadar da üzücü...
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder