Binbirdirek Sarnıcı Kahve Festivali

Çoğunuzun bildiği, geri kalanınızın da şimdi öğreneceği gibi, ben bir kahve bağımlısıyım. Dün ne yaptım ettim, Emre'yi ve Tuğba'yı kahvenin cezbedici büyüsüne kaptırıp benimle birlikte bugün kahve festivaline gelmeleri için ikna ettim. Tuğba ayrıca Fulya adında bir arkadaşını daha getirmişti. Çok sevdim kız seni Fulya, sana da selam edeyim buradan =)
Festival, Sultanahmet'teki Binbirdirek Sarnıcı'nda idi. Mekana girer girmez kahvenin harikulade kokusu mu dersiniz, yoksa sarnıcın büyüleyici görüntüsü mü bilemem ama ben bir hoş oldum. :) Girer girmez fotoğrafçı arkadaşlar Tuğba ve Fulya makinelerine sarıldılar, ben ise ilk stanttan başlamak üzere kahveleri içmeye koyuldum. İlk denediğim kahve, kendilerini dünyanın en pahalı ve en nefis kahvesi olarak nitelendiren q-cup diye bir markaya ait, karamel aromalı bir kahveydi. Kahve iyi olmasına iyiydi, ama ilginç olan sunuş şekliydi. Bardaklar halinde satılan kahve, her bardağın tabanında bir folyo ile korunmuş halde bulunuyor. Tek yapmanız gereken, bardağın tabanındaki folyoyu kaldırmak ve eşsiz kahve ile sıcak suyu buluşturmak. Özelikle iş yerleri için pratik.

Festivalde başka neler yoktu ki... Kahve aromalı birası ile Efes Dark Brown, likörü ile HARE bile stantlarda yerlerini almıştı. Tabi biz de nasiplendik. :) Ayrıca kahve ile yüzyılın aşkını yaşayan çikolata da oradaydı. Yine de benim için en unutulmaz tat, damla sakızlı kuru kahvesiyle Alaçatı Dibek fincan kahvesi idi. Damla sakızlı olmasının yanı sıra, onu diğer Türk kahvesi çeşitlerinden ayıran özelliği, hazırlanışıydı. Efendim bu fincan kahvesi dediğimiz olay, cezvede değil, kendi fincanında pişiyor. Yani bildiğiniz Türk kahvesi fincanını alıyorsunuz, içine tek kişilik kahvenizi şekerinizi koyuyorsunuz, sonra o fincanı ocağa oturtuyorsunuz. Yani kahve, fincanının içinde pişiyor. Köpüklü mü köpüklü, nefis mi nefis... Sıcacık fincan hiç soğumuyor, dolayısıyla kahveniz tadını kaybetmiyor. Yine de fincanlarınızın sağlığı açısından evde denemeyin derim. =)

Tarihi mekanın güzelliği sayesinde inanılmaz fotoğraf kareleri yakaladık. Tuğba'nın ve Fulya'nın profesyonel kameraları yine iş başındaydı. =) Hele ki sarnıcın içinde bir köşeye bar kurmuşlar, ışıkları o kadar güzeldi ki, çektiğimiz fotoğrafların hepsi muhteşem oldu. Şu Binbirdirek Sarnıcı'na bundan sonra daha sık gideceğim sanırım. Çok güzel, çok enteresan bir mekan. Işıklandırma müthiş.

Festival çıkışı Sultanahmet civarında biraz daha fotoğraf çektikten sonra, yapılabilecek en mantıklı şeylerden birini yaptık ve bir Sultanahmet Köftecisi'ne girdik. Ardından sırayı Gülhane Parkı'nda kısa bir yürüyüş ve benim "pug nose" cinsi, buldok çakması bir köpeğe aşık olmam izledi. Gülhane Parkı'ndan da çıktıktan sonra Sultanahmet'te bir nargilecide oturduk; fakat sabahtan beri İstanbul semalarında beklenen yağmur bulutları havayı bozunca erken kalkmak zorunda kaldık.

Kan damarlarımda su yüzdesinden çok kafein yüzdesi olması beni hat safhada mutlu ediyor sanırım... Kahve içsem... Hep içsem... Hiç mutsuz olmazmışım gibi geliyor =) Son söz olarak benimle bugünü paylaşan çok sevgili insanlara bir kez daha teşekkürlerimi iletirken, gelmeyi reddeden arkadaşlarımı kınıyor, gelmek isteyip de gelemeyen arkadaşlarım için üzülüyor, gelip de benle takılmayan arkadaşlarımı siliyorum :D ama yine de hepinizi sevgiyle kucaklıyorum...

NOT: Millet meğer üzerinde telefon numarası bulunan kağıtçıklar hazırlayıp cebinde taşıyormuş ve tramvayda, otobüste, orda burda gördüğü kızlara bu kağıtları çaktırmadan atıyormuş da haberimiz yokmuş... Abazalık ne boyutlara geldi Ya Rabbi...