Aman Sabahlar Olmasın

Üniversite yıllarımı hatırladıkça, en çok sabahlara kadar uykusuz geçirdiğimiz sınav-öncesi-gecelerini özleyeceğim sanırım. Ve tabi ki bir de o gecelerin unutulmaz sabahı, bizim tabirimizle "sıçtın mavisi" gökyüzü...
Bir türlü o son geceden önce çalışılmaz derslere, ne hikmetse. He o gece toplasan toplasan 1-2 saat adam gibi çalışılmıştır, onun dışındaki zamanlar sizin fuzuli, bizim komedi olarak nitelendirebileceğimiz aktivitelerle geçirilmiştir. En popülerleri video çekme ve video editlemedir (jibjab dersem sanırım çoğunuz ne demek istediğimi anlarsınız). Tüm bu yaratıcı ve bir o kadar da espritüel fikirler zaten olur olmadık sınav öncesi gecelerinde çıkar.
Örneğin yapay zeka dersinin ilk ödevini son geceye bırakan sevgili dostum Yunus Emre ile sabahlara kadar kod yazma aşkı ile oturduğumuz ders masasında, kendimizi aşağıdaki videoları yaparken bulmuşluğumuz vardır:

http://sendables.jibjab.com/view/pjA6Huy48KHMP5Lo
http://sendables.jibjab.com/view/fn2WIbvKCCcU5utU

Yine çalışalım diye oturduğumuz bir başka ders masası daha, sabaha karşı saat 5'te Emre ile Salih'in ekmek almaya çıkmaları ile son bulmuştur =) (İstanbul'da günün ilk ekmekleri idi sanırım).
İnternetten iğrenç video izleme sendromlarımıza ise hiç girmiyorum...
Evet evet... Kesinlikle bu zamanları çok özleyeceğim... Hepsinde ortak olan bir nokta varsa, o da kahkahalarımın sabaha kadar dinmediğidir. En komik yanı ise her seferinde "abi bu kez çalışıcaz" umudunun asla yitirilmiyor olmasıdır =)
Fakat her seferinde sonuç bellidir... Sifonu en son çeken sabah herkesi uyandırır ve apar topar sınava koşulur... Sınav sonrası herkes doğrudan evine gider ve bir başka sıçtın mavisi sabahı birlikte karşılamak dileğiyle esenlikler dilenir...